6^ parte                   RAPSODIE E SCENE DI VITA DEGLI ALBANESI DI CALABRIA

Lungro, Settembre 1959

 

 

Skandėrbeku Vellamjes - Skanderbeg della Vellamja  

 

Skandėrbeku njė menatė

po m'e mbjoth trimėrinė,

po m'e mbjoth adhe m'e ftoi

me mish derri e lepurish,

me krera thėllėzazish

me ile mėshtjerrazish.

Kur ish pėr me fėrnuar,

duall ndėr dritsorezit,

skomollei njė spium.

"Se ju shokzit e mi,

tradhėtim ė ndėr ne !

Cili ndėr ju mė gjėndet,

te me vere nd'ate rahj,

tė mė shorė ē'bėnet ?"

Mosnjeri ndėr 'ta m'u gjėnu.

Ai hipi kalėthin

e m'u nis e vate vetė,

e mė gjet tė pabesin:

"Se ti qen e i pabesė,

o m'e siell o t'e siell ! "

Mė ja suall i pabesi

e m'i preu brezthin.

Mė ja suall Shandėrbeku

we m'i preu krahthin

e i lavosi kalėthin.

Kur ata luftojėn

me m'e rrunė armiqt,

e m'u shtu ndėpėr ata.

Kur ish dy orė ditė

mė u pa i bjerrurith.

Ngrėjti syzit ndėr qiell,

lypi ėndejesė t'Inzoti :

Shėjt i math, Shėn Kolli,

ndihem Ti si mė ke ndihur !

Shtu syzit ndė nj'anė,

vu kufģ tė kunatin:

"Dukagjini, im kunat,

po sa ruajėm krahzit,

se Shejt'i Math Shėn Kolli,

me ngallosėn diellthin,

t'i jap mort kėtij qeni ".

E m'u shtu ndėpėr ata.

Kur ish dy orė natė,

mė fėrnoi luftėzėn

e perėndoi dielli.

"Se ti Zot e Zot'i Math,

sa mė kė vrarith ? "

"Nėndė mij e gjashtė qind;

ca m'i vrava e ca i lavo sa

e nėn shpatėn gjithe i shkova !

Fuqia ime nėng qe,

se qe dora e t'Inzoti;

por me nėndė qind trima,

gjithė tė zgjedhur nd'Arbėrit ! "

Skanderbeg una mattina ,

riunģ la gioventł

e a banchetto la trattenne.

Vi era carne di cinghiali,

di leprotti e dģ pernici

e di lombi di vitelli.

Sul finire del banchetto

s'affacciņ alla finestra

e vi scorse una spia.

-Orsł, voi compagni miei,

qui qualcuno ci tradisce! , -

Chi tra voi si sente il cuore

di salir su quel colle

e veder cosa vi accade ? -

Ma nessuno a lui rispose.

Ei, montato sul cavallo,

sol soletto incamminossi

e incontrņ il Rinnegato:

-O tu, cane rinnegato,

su! colpisci, o ti colpisco !

Lo colpģ il rinnegato

ed il cinto gli tagliņ.

Lo colpģ poi Skanderbeg

ed un braccio gli tagliņ,

gli ferģ pure il cavallo.

Ma nel mezzo del duello,

i nemici ecco arrivar:

tra lor Skander si gettņ.

A due ore dalla notte

Ei perduto si credeva,

alzņ al cielo allora il guardo,

chiese aiuto al sommo Iddio:

-Tu, gran santo, San Nicola,

come sempre ancor m'aiuta! -

Indi si guardņ d'intorno

e vi scorse il cognato:

-Dukagjin, cognato mio,

sol mi guarda tu le spalle,

chč il gran santo, San Nicola,

per me il sole fermerą

perchč uccida io questo cane.

E gettossi nella mischia.

A due ore della notte

la battaglia era finita,

ed il sole tramontava.

-Signor mio, mio gran Signore,

quanti tu ne hai uccisi ? -

-Nove mila e seicento,

altri uccisi altri feriti,

io passai a fil di spada !

Ma non fu pel mio valore:

fu la mano del gran Dio

con novecento giovani

tutti scelti in Albania! -

 

Vjershe e Graxeta  - Epigrammi e Distici

 

1

Shkova ka dera jote e ng'ish njerģ

dola ka udha kroit e nėng tė pe,

kėrkova gjitoni mbė gjitoni

e mosnjerģ mė tha se ku ti je;

njė miegullėz e zezė m'u vu ndė sy,

m'u salltin trutė e m'u err gjithė ky dhe;

me sytė mbė lotė u prora prapė ndė shpi,

i pisruar si zoku pa fole.

2

Thėllėzez, ēė ka mali fjuturove

e prėzė mua erdhe e m'u kumbise,

me ruajte me ata sy e trutė m'i mbjove

e mbrėnda te kjo zėmėr ti m'u stise.

3

Oi mes-holl'e dredhurėz si dhri,

njatėr, si ti, kopile nėng ė mė,

se bukurizit tėnd ng'i ka njerģ

e u i ziu shėrtonj e gjumė ngė zė.

4

E losen, bukuritė -si bore kur vera e ēon,

si nj'yll ēė nd'errėsitė -shkrehet e strallambar

pėstaj shuhet ky lihnar -e gjindja na harron.

5

Ishin dy thėllėza ndė njė degėz ftoi

e mė e madhja keq mua mė pėlqeu,

kurmin m'e ēeli e zėmrėn m'e shpoi,

si petriti m'e pa mua m'e rrėmbeu.

6

U dolla jashtė e pe si vejin retė,

kėshtu pėr tina, vashė, mė sillen trutė.

7

Kisha njė zėmėr e ti, vashe, m'e more,

nani ti rri me dy e u pa fare.

1

Passai per la tua porta e non vi era nessuno;

uscii verso la via della fontana e non ti vidi;

cercai di vicinato in vicinato

e nessuno seppe dirmi dove tu eri;

una nube nera mi velņ gli occhi,

mi vacillņ la mente e mi s'oscurņ il mondo intero;

con gli occhi gonfi di lagrime tornai a casa,

triste come 1'uccello che ha perduto il nido.

2

Pernice, che dal monte sei volata

e sei venuta a posarti a me d'accanto.

mi hai guardato con quegli occhi e mi hai ripiena la mente

e mi ti sei murata dentro questo cuore.

3

O flessuosa, agile come la vite,

un'altra fanciulla come te non v'č,

chč la tua beltą non hanno l'altre,

e sospiro io misero e non prendo sonno.

4

Dissolvesi la brezza -come la neve in primavera,

come stella che nell'oscuritą -fila splendente;

poi questa luce spegnesi -e tutti ci dimenticano.

5

Erano due pernici su d'un ramo d'albero (melocotogno)

e la pił grande a me piacque assai,

mi accese il corpo e trapassommi il cuore, 

come il falco la vide, me la rapi.

6

Uscii fuori e guardai come vagavano le nuvole,

cosģ, per te, fanciulla, vagano i miei pensieri.

7

Avevo un cuore e tu, o fanciulla, me l'hai preso:

ora tu ne hai due, ed io son senza.

 

VĖLLAMJA E MOTĖRMA

 

Ditėn e Analipsit, djemat e katundit bėjėn vellamjen; vashat bėjėn motėrmat, vec jo bashke. Mbjidhen ndėr dy shpi; nga njė qellėn tė ngrėnė t'hanė gjithė bashkė.

Pas drekės, djemat me djemat e vashat me vashat, zėnė vallen e tue kėnduar kėngėn e Skanderbekut (N. 14) venė mbė Qishė.

Te dera e Qishės, hijėn tue kėnduar "Anelifthis en dhoksi...". Vėhen rrotull pėrpara Ikonostasit, mbi Sollenė. Pėrpara Korės se Zotit Krisht ėshtė njė tryes e vogėl e veshur e kuqė e mbi tryesėn Vangjeli. Atje rri Zoti me petrahjilin e thotė:

"Evlolitos e Theos imon... Vasilev uranie Alos o Theos... Dhoksa Patri... Panalia Trias... DhoksaPatri... Paterimon Otisuestin " Gjithė kėndojėn: "Anelifthis en dhoks,"' Kėtu Zoti veshėn Fellonin e thotė: "Qe iper tu kataksiothine imas "... e kėndon Vangjelin. Gjithė vėhen nėn Vangjelit pėrgjunja, djema e vasha. Pėstaj ngrėhen e puthjėn Librin Shėjtė. Kur gjithė e puthėn, Vangjeli vėhet mbi tryesėn e djemat vene dorėn e djathtė pėrsipėr. Zoti i mbulon duart me Petrahjilin, thotė: " Tu Kyriu dheithomen" e lutjen. Pėstaj njeri-jatrit zėnė njė cimb tek dora tue thėnė: "cimb njė e cimb dy, vėllau im le ti"'. Pas djemavet bėjėn ashtu edhe vashat, me dorėn mbi Vangjelin, Zoti i thotė lutjen e keshtu zėnė cimbin tue thėnė: "cimb njė e cimb dy, motra ime le ti “.

Kur gjithė sosjėn, thonė bashkė, vashat vashavet e djemat djemavet: "Gjaku im ėshtė gjaku yt, shpirti im ėshtė shpirti yt". I thotė Zoti: "Ruhi, bij, ka lėtiri, si druri ka topra". Pėrgjegjen gjithė: "Derk e lėti mos e sill mbė shpģ, se t'ēan poēe edhe kusi"'.

Te vehėt re se vashat e djemat nėng mund' te ndėrronjen gjakun bashkė; ndė se e bėjėn, bėhen njė gjak si vėlla e moter e s'mund t'martohen.

Zoti i bekon, thotė " Etisin e Apolysin", puthjėn Korėn e Zotit Krisht e Shėn-Mėrise tue kėnduar " Anelifthis ..." Dalėn nga Qisha mbė valle tue kėnduar kėngėn e Beses (Kostandini e Jurendina N. 5). Rrethonjėn gjithė udhėt e katundit e, tue sėrposur, mbjidhen ndė shpit.